---

Początek sztuki cyrkowej w Polsce podobnie jak w całej Europie do końca XVIII wieku stanowiły wędrowne trupy jarmarczne. Linoskoczkowie, żonglerzy, akrobaci, treserzy dawali różnego rodzaju widowiska na placach, jarmarkach, odpustach, dworach szlacheckich, a nawet królewskim. Od początków istnienia cyrków, życie Artystów Cyrkowych prypominało ciągłą podróż. Od miasteczka do miast, od kraju do kraju, a wszystko to jak w jednej wielkiej rodzinie. Każdy posiadał własny wóz mieszkalny, gdzie wychowywały się całe pokolenia rodzin. Dzieci, które podróżowały razem z rodzicami zmieniały szkoły nawet co miesiąc i zazwyczaj kończyły swą edukację kilkaset kilometrów od miejsca w którym ją rozpoczynały. Artyści każdą wolną chwilę poświęcali na treningi, próby, szycie strojów, czy dopracowywanie każdego sczzegółu swego występu, aby w trakcie swoich 5 minut zachwycić publiczność zasiadającą na trybunach cyrku.

---